Wij vierden Koningsdag in Appelscha! Eerst met Skaga gaan we socialiseren op de markt en naar de muziek luisteren en dan komt Wendy naar ons toe met Loki en hebben we een lange boswandeling gemaakt! En hoe! Skaga en Loki hebben wat afgerend en gespeeld, geweldig om de twee te zien genieten. Gaan we beslist vaker doen, wandelen in Appelscha!

Ik heb een topleven in Pieterburen en ook topbaasjes, maar soms kan ik ze wel wat, want dan snappen ze er niks van. Heb ik bv veel lol met aunty Freyja op het bureau van Finkie. Ze is al 14 jaar maar ze heeft me geleerd uit stilstand boven op de rommeltafel van Finkie te springen, zelf noemt hij het een bureau. Nou en toen ging er een belletje, op die tafel, dus ik dacht een speeltje en ik dacht huphup gauw dat piepje eruit, want daar heb ik me nu in gespecialiseerd en wat dacht je wat, bleek het zijn telefenoontje te zijn en ik was al heel ver, ik had de buitenkant al goed stuk en toen pakte hij het af en riep heel hard om zijn Koninginnetje, want ja zelf durft hij niks, ook niet mij op m’n duvel te geven. Dus van schrik kwam ze snel aan rennen en toen moest zij gelijk heel hard lachen. Ik blij, want zij begrijpt mij veel beter en ze zei ook iets van ‘eigenschulddikkebult’. Ik dacht later op de middag, kom we doen ‘t nog een keertje en weer samen met HKH Freyja II hup op Finkie zijn bureau, kijken of er nog meer te snaaien viel… Ik pakte toen een klein groen potje, van hard plastic, het klotste ook heel spannend, dus ik vond dat het stuk moest. En net toen dat gelukt was, gierde mijn vrouwtje keihard en vroeg mijn het te geven. Meestal doe ik dat dan niet , maar deze keer kon ik haar dwingende hoge piepstemmetje niet weerstaan, zo’n stemmetje waarmee ze ook altijd roept ‘snoepje halen’ … hm, keek ze opeens helemaal niet meer blij en begon mijn bekje te inspecteren en ook in mijn bekje te ruiken. Bleek het kinderlijm te zijn! Wist ik veel. Nou ik ben geen junkie hoor, ik had er niks van gehad, alleen lekker stuk gekauwd. Verder was ik vandaag erg lief.
#puberfun #puppyspam

Mag ik jullie voorstellen aan het 12e kindje van Miss Bera:
Magni Sæli frá Hálendi (krachtig geluk van het Hogeland)
Roepnaam Magni.
Onze eerste hond die onze kennelnaam gaat dragen, hoe mooi is dat!
Wij zijn supertrots en moeder en zoon maken het goed.

10 uur eerder:
5:44 Magni wordt geboren, hij lijkt wel pikzwart. Het is altijd weer een verrassing wat het uiteindelijk voor kleur gaat worden. Hij weegt 360 gram.
Ik ben benieuwd , we gaan vol spanning wachten op de bevalling van het volgende pupje, tenminste…
Het is 8 uur en nog steeds geen tweede pupje en Bera in diepe slaap. Om half 9 bel ik de dierenarts en als ik dat wil mogen we komen voor een check up en evt. voor iets wat de weeën opwekt. Het gebeurt wel vaker dat er een flinke tijd tussen zit(zelfs wel vijf uur hoorde ik). Om 11 uur duurt het ons echt te lang en besluiten we met de camper te gaan, ons tweede huisje en Bera mag met pup op het grote bed. Leuk is anders, dat zie ik wel aan Miss Bera, maar het is even niet anders. Al gauw blijkt dat er ook een röntgenfoto gemaakt moet worden. Alles mee, Wim mee(doet ie nooit, gelukkig dit keer wel, dankjewel Finkie) en hup Bera op de tafel. Pfffff en dan horen weer dat nieuws wat we niet horen willen, geen pupje meer te vinden. En dat terwijl we ruim een week geleden nog twee voetballers in de buik van Bera zagen. Hoe dit kan? We staan allemaal voor een raadsel. Vandaag hebben we een slikdag en morgen, eigenlijk vanavond al, de kop weer voorruit en er helemaal voor gaan! En dat het geen teefje is, tja, dat is wel extra sneu, maar ook dat heeft zo moeten zijn, nu kan onze heerlijke Skaga alle aandacht krijgen die ze verdient in haar jonge vrolijke leventje.

Lieve knappe Bjarki frá Yggdrasil, vader, grootvader en overgrootvader van al onze mooie knappe dames en ook heertjes, zoals Miss Bera, Esky, Elja, Tojaz, Raico, Fram, Bjarki, Flugar, Foss, Fjör, Mette, King, Duke, Khaleesi, Gleesi, Gölin en nog heel veel meer nakomelingen is gisteren rustig ingeslapen in Eelde. 17 jaar is hij geworden en stoer tot het einde. Bjarki was echt een kalme rustige hond, zacht van karakter en ook heel gek op de vrouwtjes, niet alleen IJslanders maar ook in de buurt was hij graag even op stap als er een knap teefje hem riep vanuit de verte. Had net als onze Miss Bera een sterke eigen wil en was nergens bang voor en ging zo z’n eigen gangetje. Rust zacht lieve Bjarki.

Orleansisd Skaga Leistra

Fox Meadow Hjalmberry Lokason

Ben ik nu echt in de pubertijd? Nu pas? Kijk mijn vrouwtje denkt van wel, maar die denkt dat al heel lang. En Finkie, ach de praat altijd maar wat mee, dus die denkt het ook al heel lang. Maar nu roept Finkie elke vijf minuten van de dag dat ik dat ben, een PUBER, dus nu is het een serieuze zaak. En waarom? Kijk ik luister perfect, dus dat is het niet. En ik blaf ook niet meer in de auto, want de laatste keer dat ik dat deed kreeg ik een flinke straal water ergens vandaan, ik weet niet waar hoor, dus ik kijk nu wel uit en dikke Beer durft het ook al niet meer.Dus dat is het niet.Vandaag met de training op het pleintje(in het grote Paleizehuis) wilde ik niet luisteren zei mijn vrouwtje. Nou ik deed het echt wel hoor, maar mijn vrouwtje deed wel 20 x hetzelfde, nou dat moest ze toch beter weten, daar ben ik geen type voor. Tja en nu komt het! Ik wil ook niet meer eten. Eerst wilde ik dat nog wel als Beer en Frey erbij stonden en dat ik dan mijn lip omhoog kon trekken. Tja en dat mag dan niet van ’t vrouwtje, terwijl ze dat ook heel vaak bij mij doen en ik mag het dus niet ONBEGRIJPELIJK. Nou ik kan jullie wel even in vertrouwen vertellen, ik ben gewoon klaar met dat vieze Canadese voer, die vieze brokjes die naar niks ruiken en ook naar niks smaken. Mijn aanstaande partner Loki lustte ze ook niet en toen kregen wij nog even voor mij een extra zak daarvan thuis! Gatver. Maar goed als mijn vrouwtje er dan wat blik doorheen doet of wat andere merken brokjes, dan gaat het nog. maar vandaag heb ik bedacht ik wil het helemaal niet meer. alleen van die grote wolven brokken, ook uit Canada, mijn geboorteland, tja die gaan dan nog wel…Maar nee, pssst, ik denk dat mijn vrouwtje nu de waarheid opeens weet… Zij denkt dat Miss Bera, mijn allerallerliefste vriendinnenmoedertje voor mij overgeeft in de puppykuil en dat ik daarom helemaal geen honger meer heb… En Bera eet ook heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel!