Update-jes

Jonge HKH Freyja II met Prins Piebe, onze jeweetwel kater.

Mijn tweede blog hier… Zoveel al weer geüpdatet hier en wat is het leuk om door alle herinneringen heen te gaan, op zoek naar mooie foto’s voor op deze website. Verhalen die erbij horen en ook weer zien hoe verschillend onze twee honden zijn en hoe ze inmiddels toch aan het ouder worden zijn. Miss Bera nu 5 jaar en HKH Freyja de II 11 jaar alweer. In maart zijn ze jarig, de dames, al bijna tijd weer voor een verjaardags fotoshoot.
Miss Bera is nog altijd even speels en ondeugend en ons HKHaatje loopt wat trager nu en heeft wat staar al op de oogjes en staat soms zomaar midden op de weg stil om vervolgens keihard in het rnd te blaffen. Ik hou m’n hart vast want ik wil haar natuurlijk nog lang niet kwijt, mijn schatje. Speciaal voor haar heb ik ook een liedje gezongen ‘Mijn kleine hartendief’. Om te luisteren kan je hier klikken. Mijn kleine hartendief

Mijn kleine Hartendief

Kijk ook maar es bij Onze honden en dan bij HKH Freyja I en HKH Freyja II en ook de pagina van Miss Bera is ver gevorderd.
We hebben een kei druk weekend achter de rug en onze honden werken altijd mee. Hun werken bestaat vooral veel opletten op wat wij aan het doen zijn, meegaan als we naar optredens gaan of zoals dit weekend thuis blijven omdat het niet handy is. Beide kunnen dat erg goed, dat hebben we ze gelijk in het begin geleerd en daar veel aandacht aan besteed, omdat dat ook bij IJslanders wel een dingetje kan zijn. Maar ik weet zeker dat als je extra aandacht eraan besteed dat je het ze wel kan leren. Die van ons kunnen 8 a 9 uur alleen zijn, alleen ik vind dat zelf vaak wat lang en als het echt te lang is of bv te vaak gebeurd, dan roepen we de hulp in van onze knuffelmeisjes. Ik heb ook altijd een ritueeltje bij het afscheid als ik wegga… Iedere hond krijgt om de beurt evenveel kusjes, ik zeg ‘vrede op aarde’, oftewel ik vraag ze geen ruzie te maken als ik weg ben en ik vertel ze of ze echt alleen zullen zijn of dat de knufflemeisjes komen. Ik ben ervan overtuigd dat ze me verstaan, bij het woord knuffelmeisjes dan zie ik hun oogjes oplichten. En als we weer thuis komen praten ze honderduit tegen ons, maar je moet het wel kunnen verstaan.
Freyja springt tegen me op en af draait rondjes en springt weer al blaffend totdat ze er zowat schor van wordt en Bera kwispelt keihard en tegelijk neemt ze altijd mijn arm in haar bek en laat niet meer los en verteld ondertussen hele verhalen met haar staart…

Tot de volgende keer!

Puppy Miss Bera