Stinkdrek

Vandaag begon vol stress, allerlei dingen waar we over na moesten denken en moesten gaan beslissen, ook nog onweer en storm op komst en wat doe je dan? Huphup de halsbanden om, riemen bij elkaar zoeken, voertasje mee en GAAN. Allemaal voor vijf uur, want dan zou volgens Finkie de hel losbreken. Nou dat brak al veel eerder los. Als eerste viel Freyja gewoon uit de camper bij aankomst, pal op haar mooie Koninklijke snoetje, bleef ook eerst geschokt liggen, zodat ik me dood schrok. De andere drie rooie duivels zagen hun kans schoon en vlogen een verboden weiland in, zonder te blaffen, dat dan weer wel, achter een grote kudde meeuwen aan. Ondertussen stond HKH Freyja II weer op haar pootjes en schudde zich es flink uit en zette het ook op een holletje, de andere kant op. Zonder problemen reageerden de duivels op mijn roze snerpfluitje en kwamen ook de goede kant op,  God zege de greep, los het bos in. Zwemmen, ik zag het net niet op tijd, ja hoor met z’n allen de veel te droge drek gracht in en pikzwart er weer uit. STINKEN!!! Gatverdamme. Nou het werd nog erger. De jonkies renden nog even lekker voorruit, maar voor een snoepje kwamen ze wel terug en hup aan de tien meter lijn, feestje over. Richting kanaal. Ik opperde ze er allemaal verplicht erin te laten, desnoods te duwen, om er schoon weer uit te komen. Skaag ging vanzelf , kwam er ook met een beetje trekken aan de riem weer netjes uit, zo ook Twit. Maar dan Bera, zij jumpte ondertussen over hun heen en er ook in, maar dikke Beer kwam er niet echt vanzelf weer uit, bleef achter een boomwortel steken en kreeg het gewoon niet zelf voor elkaar. Zachtjes piepen om dokter redder Finkie en ja hoor die liet zich zakken langs de rand, vasthoudend aan de prikkende meidoorntakken en misselijke brandnetels all over. Plok, wat viel daar in het water?* Bera gered en blij als ze was nam ze iedereen mee in een jumpvaart het pad op en hup vrouwtje moest ook mee, helemaal verknupt in twee tien meterlijnen om de wandelkistjes heen en ja hoor ik voelde het al aankomen en dacht nog net op tijd ‘laat ik me deze keer es plat achterover op m’n rug laten vallen’, lang uit op het pad! *Net terwijl Finkie beknepen roept , m’n blauwe bril heb ik laten vallen int kanaal en de campersleutels ook… Dit was niet de meest fijne dag!
#waterman #95%fantasie #zatengewooninz’njaszakje #grapje