Onze Skaga is een pittig hondje, sterk eigen willetje, kan keihard rennen, echt, met schuim op haar bekje haar zelf voorbij rennen, wil ook perse winnen van Miss Bera en doet dat dan ook met verve. Daar waar Miss Bera en HKH Freyja II allang al weer voor de deur zitten omdat ze naar binnen willen en bij ’t vrouwtje willen liggen aan de voet of nog liever op de voet, daar blijft Skaga gewoon in haar eentje in de tuin zitten en gewoon wel een uur lang rond kijken om haar heen wat er allemaal te zien is en te horen. Vandaag hadden we weer kinderen te gast in onze B&B. Stapelgek is Skaga op kinderen en doet, ADHD wild, alle kunstjes voor hun die ze inmiddels geleerd heeft. Zelfs ‘PANG’ deed ze gelijk, onderdeel van het doggydance project (met Linda Keymis) Ook was daar vandaag de Leonberger Gunnar! Een keigrote hond, waar je U tegen zegt. Skaga niet hoor, zij sluit gelijk vriendschap, zoklaar. Onze Bambi, stoer sterk, lief, zachtaardig, aanhankelijk, zelfstandig, uberschattig, kattekop, superknap, kortom een moordhond! Dat we nog lang van haar mogen genieten
#weloveher #bambiskaga #canadaforever

Omdat we deze maand een grote opdracht hebben met misschien wel lowkey portretfotografie roep ik de meisjes mee naar het pleintje. De lampen allemaal aan één kant, de massage tafel in de lengte voor het witte doek, zwart doek was misschien nog wel gaver geweest, komt later. Witte pluche erover. Miss Bera is eerst aan de beurt en via een stoel mag ze op de tafel klimmen. Skaga snapt gelijk waar het vanavond over gaat en ja hoor uit stilstand springt ze zonder omweg van de stoel hup zo erop en gaat voor Bera liggen. Doet puberaal veel te enthousiast druk, dus sommeer ik haar eerst er weer af te gaan en zo gaat ze lekker hangen tegen Wim aan en gaat heel kalm zitten kijken hoe het moet en hoe Bera het doet. En dan mag zij… Finkie tilt haar erop en wat dacht je wat, als een volleerd model gaat madammeke heel rustig trots rechtop zitten en mag ik haar van alle kanten fotograferen! Dit is de mooiste foto:
#fotomodel #hondenfotografie #lovemydarlingskaga

• 

• 

Morgen hebben wij een fotoshoot in Warffum op locatie(op de hondenschool van Ronald van Kampen) en wie mag dit keer model zijn, terwijl wij alle apparatuur checken? HKH Freyja II – checkcheckklaar – #niksnietmetpensioen #topmodel #vandetrotsie

Ach doe es gek, allemaal er nog een keertje op! En je kan vast wel zien wie dat met veel bombarie doet! Onze fotomodellen op hun best…

Op een middag loop ik zoals ik wel vaker doe één van mij lievelingswandelingen langs het Reitdiep. De honden vinden het hier ook heerlijk en daar waar het kan jumpen ze in het kanaal voor een zwemfeestje, want een feestje is het elke keer. Zodra ze nat eruit komen dan rennen ze om het hardst om mij heen en natuurlijk vlakbij mij flink uitschudden! Het maakt mij niet uit, als de meisjes plezier hebben geniet ik ook. In de verte zien we wat aankomen, met hond… het loopt los… het is groot en rood… Verdikke het lijkt wel een IJslander… Verdikke HET IS EEN IJSLANDER! We zijn allemaal verrast, want ja wees nu eerlijk, wanneer kom je nou een IJslander tegen, bijna nooit. En zo leren we bazin Hilma met haar IJslander Loki kennen. We wisselen adressen telefoonnummers uit en Loki komt ook op facebook, hoe leuk is dat. De jaren verstrijken en we volgen elkaar op facebook. En dan komt de vraag begin van dit jaar voor de eerste fotoshoot bij ons in de studio aan huis. We hebben een te gekke middag en Loki showt goed. Omdat het toen al niet zo goed ging met Loki gaan we niet wandelen, de shoot was al genoeg geweest. We spreken af het in de herfst nog es weer te doen en dan op locatie. En zo gingen Wim en ik op pad naar landgoed de Braak in Eelde, Loki’s lievelingsplekje om te wandelen. Het zou een fotoshoot worden, graag ook met afscheidsfoto’s. En echt terwijl ik dit opschrijf voel ik kippenvel, want wat voel ik mij bevoorrecht dat ik dat dan mag doen. Door de drukte ter plekke lukt een in en uitloopfoto bij de poort niet goed, dus dat proberen we op een andere manier en tussen twee grote bomen lukt het om Hilma en Loki als een soort silhouet neer te zetten, statig, trots en vol liefde voor elkaar. Dat is gelukt. Dan gaan we op weg naar zijn lievelings zwemplekje, op een stukje grond waar hij makkelijk in en uit het water kan komen. Maar lang voordat we er zijn gebeurt er iets ergs. Loki gaat zitten en kan niet meer, hij hinkelt nu aan de andere kant zegt Hilma bezorgt. We gaan rustig bij hem zitten.. wat nu? Tja , ik zeg nog desnoods nu naar de auto terug en van de week gewoon nog een keer proberen. We waren een bergje op geweest en misschien was dat wel teveel. Opeens bedenk ik me en zeg slim “Of zal dokter Finkie even er naar kijken?” En Finkers onderzoekt hem, Loki laat het ook rustig toe, en wat dacht je wat? Zit er een hulsje van een beukennoot tussen zijn tenen! Finkie opereert en HUP daar gaat de jongeheer gewoon weer in gepaste draf richting de zwemplas. En wat is het dan genieten hoe hij geniet!
Wat een prachtige lieve grote knappe mooie IJslander. Ik ben blij dat ik je heb gekend lieve Loki.
Rust zacht.

Ons Amerikaans importhondje Loki is 24 september 1 jaar geworden en dat hebben we groots gevierd in Appelscha (waar Loki woont) met hondenkluifjes en appeltaart.
Zwemmen, ravotten en heel hard rennen! Wat een feest.
Geniet mee met de foto’s van deze heerlijke dag.

Betrapt! En ja lach maar, iets heeft mij ook gebeten in mijn onderlip! Ik weet niet of het na of voor het knaksloekweggieslikkie was.
Gegroet van SkaagjePlaagje.

Regelmatig kom ik berichtjes tegen van honden die na het wandelen last hebben van de pootjes. Bv door opkomende brandnetelplanten. Ze stampen dan erg met hun pootjes en bijten eraan en weten niet hoe ze zitten of liggen moeten.
Via via hoorde ik dat weegbree olie zou moeten helpen. Nou nergens te vinden, wel weegbreesap en bij onze honden, vooral Skaga had van het voorjaar er erg last van, helpt het sap enorm. Nu kreeg ik via via ook zelfgemaakte weegbreezalf en wat bleek, dat helpt ook heel goed tegen de jeuk van een muggenbult. Inmiddels is ons potje op en de mevrouw die het gemaakt had, maakt het niet meer. Dan maar es goed googlen en ja hoor het recept voor zowel de olie als voor de zalf! Ik wil het graag met jullie delen en ik ben begonnen, want wat blijkt mijn voortuin staat vol met smalle weegbree en de jonge blaadjes van de bloeiende plant moet je hebben. BINGO!

Het recept:

Eerst maak je Weegbree-olie maceraat
Maceraten bevatten de in olie oplosbare werkstoffen van planten door ze te weken in de olie.
Wat heb je nodig:
· 1 schoon glazen potje met deksel (minimaal 200 ml)
· jonge weegbreebladeren (smalle weegbree)(voldoende om 3/4 deel van de pot mee te vullen)
· biologische olijfolie of zonnebloemolie (voldoende om de pot tot de rand mee te vullen) Ik heb biologische zonnenbloemolie genomen.
Aan de slag:
1. Oogst jonge smalle weegbree bladeren.
2. Wrijf ze met een doek voorzichtig schoon en laat ze een paar uur op een schone doek een beetje drogen.
3. Knip ze in kleine stukjes en vul het glazen potje tot 3/4 deel hiermee.
4. Giet de olie er overheen en zorg dat alle weegbreebladeren bedekt zijn met olie. (Op de foto hier is dat nog niet zo, ik had te weinig olie.)
5. Sluit de pot af met een deksel.
6. Plaats de pot op de vensterbank of buiten in de zon. Laat de pot minimaal 3 weken staan. Af en toe schudden.
7. Na 3 weken giet je de olie door een vergiet en is de weegbree olie klaar.
p.s. niet iedereen vind de geur van de weegbree-olie prettig. Wanneer de geur je niet aanstaat, kun je bij het maken van de zalf etherische olie toevoegen.
Wil je ok het recept vd de zalf, stuur mij dan even een berichtje.

Vandaag hadden we visite uit Appelscha. Our pretty Loki came visiting us in Pieterburen. First we went together to the dogschool (Ronald van Kampen Gedragscentrum & Hondenschool) in Warffum and then playing and playing in Pieterburen. We made this wonderfull movie from this lovely day. Goodnight everybody! Sweet dreams

Zie je het ook? Het liefste snoetje, de liefste uitdrukking van onze Miss Bera? Zij is dan ook echt de allerliefste thuis en ook de hoedster. Miss Bera past op iedereen, trekt je aan je kleding als je mee moet. Zwemt bv om Skaga heen om haar af te flanken als ze te ver gaat. Dat doet ze ook met mij, als we samen zwemmen, dan bijt ze me zachtjes in m’n arm om me mee terug te trekken. Of aan m’n badpak. Soms is het ook wel eens hoogst irritant. Gaan we bv met de camper weg en dat Wim voorruit gaat om de honden alvast in de bus te doen, dan wil Bera nog niet mee. Zij gaat als laatste de deur uit en let op , in dit geval op mij, of iedereen mee is. HKH Freyja II heeft hier ook een handje van, loopt ook het liefst pas mee als ze zeker weet dat het vrouwtje ook meegaat. Maar Frey hangt erg aan me, dus dat is een iets andere reden. Voor Bera is het echt hoeden. Mijn vriendin in Twente, Mieke Boode, wees me erop, toen ze zag dat Bera naast Skaga zwom en haar helemaal in de gaten hield, haar ook af flankte. Gek genoeg dat het dan met schapendrijflessen niet echt met haar lukt. Maar dat is volgens de experts intelligentie van haar, omdat de schapen op les al op een kloetje staan en zij het nutteloos vindt.
Als extraatje een verhaal uit mijn boekje ‘SPUUG’ hieronder. ‘Hulpherder’ Als je het hele boekje wilt bestellen kan dat bij Bol.com

HULPHERDER

Het vrouwtje wil hulpherder worden op de Drentse hei en daarom gaan we naar Uffelte voor een vrijblijvende schapendrijfles. Ik doe m’n oude kleren aan en neem natuurlijk ook alle camera’s mee. Het is wat wisselvallig weer, dus de oude schoenen gaan ook aan en het wind- en regendichte jack gaat in de tas. Veel broodjes in de trommel, want stel je voor, het is wel 1½ uur rijden. De honden staan te trappelen van ongeduld. Ze hebben altijd gelijk door dat er wat aan de hand is. Ook als we echt op reis gaan, dan zijn we meestal al dagen van tevoren van alles aan het regelen en inpakken. En ohohoh, stel je eens voor dat we de meisjes zouden vergeten. Dus gaan ze al uit voorzorg stijf tegen de voordeur aanliggen, dan kunnen we niet om hun heen. Ook nu liggen ze voor de deur en met grote ogen volgen ze ons in elke beweging. Dan is het zover. Ze weten het precies. Het geluid van de autosleutels of het zoeken naar de leesbrillen, het omdoen van de schoudertas, allemaal seintjes dat we bijna gaan.

Soms stuur ik ze expres op de bank en zeg dat ze thuis moeten blijven. Heel gemeen, ik weet het, maar hun beledigde gezichtjes, die blikken: onbetaalbaar. Als ik dan in een deuk lig van het lachen, springen ze gelijk opgelucht van de bank en beginnen luid vrolijk mee te blaffen. Eenmaal in de auto gaan we gezellig tegen elkaar aanzitten en rijdt Finkers ons naar het heideland.

Het wordt een heerlijke rit, dwars door het Drentse landschap en hoe dichter we bij de plaats van bestemming komen hoe mooier de natuur. We hebben er echt zin in!

Eenmaal aangekomen op een grote boerenhoeve, zien we de schaapjes in de verte al staan. HKH Freyja II blijft in de auto, ze mag niet mee, want dat leidt alleen maar af. Trots, met mooie Miss Bera, loop ik het schapenerf op naar de gezellig uitziende leraar Jaap. We drinken eerst wat thee en kletsen wat. Bera gaat ongeduldig mopperend naast me liggen. Tja, dit hadden we natuurlijk niet zo afgesproken. Aktie, dat zouden we gaan doen. Toch?

Inmiddels regent het pijpenstelen, dus wachten we nog wat langer, maar als het dan niet ophoudt besluit Leraar Jaap dat hij de schapen gaat laten ophalen door één van zijn eigen goedgetrainde honden en dat we de les binnen gaan doen in de schuur. Een schuur helemaal gevuld met stro en hoopjes schapendrop. Eerst gaat Miss Bera erin rollen. Ik weet niet wat ik zie. Oh, zegt Jaap geruststellend, dat doen ze hier allemaal… Dan ontdekt Miss Bera de dropjes… Alles wat ze doet, de schapen ziet ze niet. En al gauw – na 25 minuten – zegt De expert op dit gebied: “Dit wordt ‘m niet.” Ik, als bazin, ben ontroostbaar en probeer het nog over een andere boeg te gooien, maar Jaap is resoluut: “Miss Bera is afgekeurd.”

De week erop gaan we op gesprek bij de volgende schapenhoedster, want we geven de moed nog niet gelijk op. We gaan naar Twent Heimer, die op een prachtig landgoed woont in Twente. En omdat we daar toch moesten zijn voor een kinderfotofeest, op locatie in Almelo, maken we er gelijk een midweekje van. We maken kennis met haar 7 honden, allemaal hoeders.

Terwijl ik druk ben met de honden en met een gans die op eieren ligt en heel hard tegen mij en de honden blaast, maakt Wim een soort van making-of foto. Ik snap er niet veel van, hij roept steeds naar me: “Blijf staan! Blijf zo staan!” En nog een paar keer heel dwingend BLIJF STAAN!” Ik hoor de schapenhoedster wat gniffelen en ik kijk achterom…. Ik schrik me een hoedje! Staan er twee ezels achter mij met hun bek al weid open, klaar om aan te vallen! En de honden spelen gewoon verder, alsof er niets aan de hand is.

Of stuur een emailtje naar info@koninginvanpieterburen.nl, dan schrijf ik als je dat wilt een leuke boodschap voorin.
Met prachtige illustraties van Martine Versluijs. ‘Puppy Eyes studio’