We gaan een paar dagen weer naar Twente met onze camper en dat is zowel voor ons als voor de honden één groot feest. Onze vrienden Mieke en Rob Boode hebben een schaapskudde, een roedel Bordercollies en ook nog drie ezels op de wei lopen daar waar onze camper ook mag staan.
Er gaat nog wat vooraf aan dit avontuur. We gaan eerst naar Hoenderloo, naar de kampioensclubmatch van de IJslandse honden. Skaga’s broer Odinn zal er ook zijn en Loki, ons mooie Amerikaantje die in Appelscha woont, ook. Het wordt een heerlijk weerzien met veel bekenden.
Loki wordt 1e bij de pups(hij was nog net 1 dag pup) en Odinn wordt 1e bij de jonge reuen. Hij is ook zo mooi! En onze eigen Skaga moest meedoen in een vrij grote groep(ruim 20 honden) en werd 4e, ook een geweldige prestatie. Ik was echt verrast, want ja met zovele mooie IJslanders is het niet makkelijk om daar de besten uit te kiezen. Skaga was erbij, de keurmeester vond haar ook prachtig, vooral haar kleur. Als ze wat slanker was geweest was ze bij de 1e drie beland. Maar dat is weer een verhaal apart. Skaga wordt namelijk nog steeds door mama Miss Bera gevoerd(warme kots), dus het is moeilijk haar de juiste hoeveelheid te laten eten. Heb ik de keurmeester ook uitgelegd. Ik verwacht dat dit over een maand wel anders zal zijn als de hormonen van Miss Bera wat gekalmeerd zijn. Ze heeft ook een flinke zwangerschaps verharing nu en ziet er niet uit, ohohoh, alle haartjes weg! Woensdag gaat ze nog even naar de Trimsalon Janelle in Usquert voor een tweede was en blaasbeurt.

En dan dus naar Twente, wat een belevenissen!
Skaga zwemt voor het eerst echt uit haarzelf, met Bera en met haar grote vriendin Loes. En eerst schrikt ze wat als ze in het diepere per ongeluk zakt en dan gaat ze het geweldig vinden en jumpt er zelf in!

We hebben ook leuke filmpjes. Ik zal straks kijken of ik er wat kan uploaden…
We krijgen het fantastische aanbod om mee te mogen lopen met het verplaatsen van de kudde, een grote wandeling van 11/2 uur en Skaga mag op 10 meter afstand dan meelopen aan de lijn. Natuurlijk zeggen we ja. Het gaat ’s avonds gebeuren rond een uur of negen. Skaga vindt het reuze spannend en wij ook. Na een half uur wordt ze wat rustiger en daar waar ze wachten moet doet ze dat netjes. Ik word steeds trotser. We hebben flink de pas erin, want moeten voor het donker aankomen. Wij lopen achter de kudde aan, Mieke loopt voorop met twee van haar honden, Joint en Maico. dan de kudde, dan Skaga en ik en dan de auto achteraan met Wim en Rob, de man van Mieke.

En dan springt Skaga opeens in de wal en gaat erg raar doen, soort van slaan met haar poot op haar kopje. Ik wil haar helpen, maar mis te laat, ook ik word aangevallen. We worden allebei heftig gebeten, echt gebeten, vreselijk. Terwijl de mannen en ook Mieke denken dat ik keer op keer een soort van tuimelend val, proberen wij alles van ons af te slaan, ik onder luid gekrijs, zonder succes. Mieke roept vanuit de verte “DOORLOPEN” en dat doen we, terwijl het haast niet mogelijk is. Inmiddels is Finkie er ook naast komen lopen en lacht er wat om, totdat hij zelf ook gepakt wordt in z’n oor en ik denk stiekem “Net goed!” Dan wordt het gelukkig rustiger en kijken we eerst es Skaga goed in haar bekje, niets te zien gelukkig en verdere inspectie toont ook niets ernstigs. Ze is wel erg onder de indruk en we denken dat zij denkt “Ik kreeg straf omdat ik blaf” en ze heeft de hele week geen blafje laten horen hihihi… Ik zelf was in een soort van shock, piepende ademhaling en duizelig, echt niet leuk. Na ongeveer ene kwartier komen we op de plaats van bestemming aan en supertrots zie ik mijn Skagaatje tussen de schaapjes staan en helemaal stijf tegen Joint aan en naar haar omhoog kijkend zo van “Joint ik hoor nou bij jouw pact hè!”
Dan hebben we het erover wat het nu geweest kan zijn. Nou we zijn er achter. We zijn aangevallen door een kudde dazen! Nou echt, wat walgelijk zeer doet dat! Ik hoop het nooit mee te maken. Skaga blijkt toch achteraf ook twee flinke gaten in haar lijfje te hebben. Maar alles is gelukkig verder goed met haar.
We hadden het hele avontuur ook niet willen missen.
Dankjewel Mieke en Rob Boode voor dat wij een kijkje mochten nemen in jullie leven. Wat een boeiend, maar ook vreselijk druk bestaan hebben jullie. Het leven van een schaapsherder!

Tot slot, wat nu zo grappig is en ik dacht nooit dat dat mogelijk zou zijn, omdat borders toch echt anders zijn dan IJsanders… Zie ik opeens Skaga plat liggen loeren naar Bera, staat helemaal gefixeerd zoals een border doet en muisstil en dan opeens slaat ze toe en jumpt ze bovenop Beer…

De rust is bij ons aardig weergekeerd en we beleven gelukkig opnieuw de mooiste avonturen. Bijvoorbeeld: Drie dagen deze week eet Skaga niet en opeens denk ik ‘Nee toch hè’, ‘het zal toch niet’, ‘niet weer hè’. En de vierde dag besluit ik dat Skaga niet in de grote tuin mag en alleen op het binnenplaatsje en ja hoor ’s avonds heeft ze keihonger! Dus wat blijkt maar weer, Mama Bera voert haar grote baby opnieuw met kots. En ja op aanraden van Ronald van Kampen(Hondenschool Warffum) voer ik Bera flink voer, vanwege haar hormonen, dus ze heeft genoeg hihihi. We houden de dames nu goed in de gaten en nemen Miss Bera vaak alleen op qualitytime mee op wandeling om samen met t vrouwtje wat aan de conditie te doen. Afvallen, dat woord gebruiken we nog maar niet, dat komt nog wel. Leuke dingen in het verschiet. Naar Venray, naar de hondenshow met Lies(onze trainster) en Saskia(hondentrimster met onwijs leuke Koningspoedels) en dan blijven we een paar dagen in Limburg met de camper. We gaan ook op fotoshoot bij collega fotograaf Lilian in Geleen. En dan de week erna hebben we examen, brrrrr, van de hondenschool in Warffum. Skaga slaagt wel maar of het vrouwtje dat doet?
Wordt nog spannend vervolgd.

Wij willen jullie heel erg bedanken voor alle vele lieve reacties. Ik heb me suf gehuild en zeker als ik weer een lief berichtje las. We waren gisteren niet op aarde en vandaag na een goed nachtrust zijn we weer geland. Op het moment dat Wim Magni ging begraven maakt ik een envelop open en met daarin een hele mooie troostkaart van Terschelling, met een klein vosje wat naar de sterren kijkt, alsof het kleine Magni zelf was. Dankjewel Nienke en Cees. Vandaag weer aan het werk in de B&B maar ook tijd voor een wandeling met onze meisjes en zo ook ben ik vanavond gewoon naar de hondentraining gegaan met Skaga. Wim eerst mee, maar dat bleek al gauw dat dat niet kon, want Miss Bera gillen als een mager speenvarken, haar baby Skaga ging weg. Dus Wim gauw terug naar de bus. Arme Bera en zo zie je maar, het verdriet, het gemis is toch bij Bera er wel. We gaan er bij stil staan en aandacht aan geven en het komt vast wel goed, het heeft tijd nodig. Onze dierenartsen hebben onderzocht wat het nu is geweest is en ook wat opgestuurd. Het zag er niet goed uit en over een week hebben we de uitslag. We krijgen Magni er niet mee terug, maar het is wel fijn om uiteindelijk te weten wat het nu geweest is. Wil je hier meer over weten stuur dan even een pbeetje, mailtje of appje.En dan onze Skaga en de training in Warfum, ik had natuurlijk niet geoefend deze week, vorige week wel en ze wist nog alles hoor, slim dametje. Met de oefening linksrechtslinksrechts lopen, dacht ik hup we proberen het gewoon en ja hoor madammeke liep gewoon netjes los mee en deed wat ze moest doen. Wel als een danseresje natuurlijk(ze loopt niet, ze huppelt als een veertje) en flink mij allerliefst aankijken. Zo liet ik vanavond twee gasten in de B&B zien wat de meisjes zoal niet kunnen en zo ook wat doggydancepasjes. Ik deed het met Bera maar dat pikte Skaga niet en hup , zo had ik twee twistende dames om heen en Freyja kijken zo van “Hallo dat leer je mij toch ook nog wel even hè!” Dat wordt nog wat in de videoclip van Gre Parelmoer. Of wie weet doe ik wel een leuk clipje privé met hun. We gaan er flink voor trainen. We doen de kopjes vooruit en gaan er weer voor en koesteren ondertussen de herinnering aan Magni.Nogmaals heel erg bedankt voor alle liefde die we van jullie allemaal mochten ontvangen.

07-05-2019
We zijn ontroostbaar. Ons lieve pupje Magni is vannacht overleden. Vreselijk, niet te bevatten. Vier dagen is hij ziek geweest en alle hulp heeft niet mogen baten, vannacht om kwart voor drie begaf zijn hartje het. Hij was zo’n mooi prachtig diertje, hij kreeg al kleine tandjes, kroop al wat rond en blafte zelfs al zachtjes… En Bera en Magni waren zo wijs met elkaar. 19 dagen oud…We zullen kleine Magni nooit vergeten.

We are very very sad and shocked, because our little Magni died last night at 2:45 pm. The vet presumed he has a big tumor on his liver. It is send for autopsy. After a week we’ll know the results. He was three days ill, unfortunately we couldn’t save him.
Pretty Magni, for ever in our thoughts.

Magni Sæli frá Hálendi(krachtig geluk van het Hogeland) nu 14 dagen oud. 959 gram. Oogjes bijna open en net zijn 1e wormenkuurtje gehad. Lief hè!
#puppyspam #puppylove #lovepuppysmell

Wij vierden Koningsdag in Appelscha! Eerst met Skaga gaan we socialiseren op de markt en naar de muziek luisteren en dan komt Wendy naar ons toe met Loki en hebben we een lange boswandeling gemaakt! En hoe! Skaga en Loki hebben wat afgerend en gespeeld, geweldig om de twee te zien genieten. Gaan we beslist vaker doen, wandelen in Appelscha!

Ik heb een topleven in Pieterburen en ook topbaasjes, maar soms kan ik ze wel wat, want dan snappen ze er niks van. Heb ik bv veel lol met aunty Freyja op het bureau van Finkie. Ze is al 14 jaar maar ze heeft me geleerd uit stilstand boven op de rommeltafel van Finkie te springen, zelf noemt hij het een bureau. Nou en toen ging er een belletje, op die tafel, dus ik dacht een speeltje en ik dacht huphup gauw dat piepje eruit, want daar heb ik me nu in gespecialiseerd en wat dacht je wat, bleek het zijn telefenoontje te zijn en ik was al heel ver, ik had de buitenkant al goed stuk en toen pakte hij het af en riep heel hard om zijn Koninginnetje, want ja zelf durft hij niks, ook niet mij op m’n duvel te geven. Dus van schrik kwam ze snel aan rennen en toen moest zij gelijk heel hard lachen. Ik blij, want zij begrijpt mij veel beter en ze zei ook iets van ‘eigenschulddikkebult’. Ik dacht later op de middag, kom we doen ‘t nog een keertje en weer samen met HKH Freyja II hup op Finkie zijn bureau, kijken of er nog meer te snaaien viel… Ik pakte toen een klein groen potje, van hard plastic, het klotste ook heel spannend, dus ik vond dat het stuk moest. En net toen dat gelukt was, gierde mijn vrouwtje keihard en vroeg mijn het te geven. Meestal doe ik dat dan niet , maar deze keer kon ik haar dwingende hoge piepstemmetje niet weerstaan, zo’n stemmetje waarmee ze ook altijd roept ‘snoepje halen’ … hm, keek ze opeens helemaal niet meer blij en begon mijn bekje te inspecteren en ook in mijn bekje te ruiken. Bleek het kinderlijm te zijn! Wist ik veel. Nou ik ben geen junkie hoor, ik had er niks van gehad, alleen lekker stuk gekauwd. Verder was ik vandaag erg lief.
#puberfun #puppyspam

Mag ik jullie voorstellen aan het 12e kindje van Miss Bera:
Magni Sæli frá Hálendi (krachtig geluk van het Hogeland)
Roepnaam Magni.
Onze eerste hond die onze kennelnaam gaat dragen, hoe mooi is dat!
Wij zijn supertrots en moeder en zoon maken het goed.

10 uur eerder:
5:44 Magni wordt geboren, hij lijkt wel pikzwart. Het is altijd weer een verrassing wat het uiteindelijk voor kleur gaat worden. Hij weegt 360 gram.
Ik ben benieuwd , we gaan vol spanning wachten op de bevalling van het volgende pupje, tenminste…
Het is 8 uur en nog steeds geen tweede pupje en Bera in diepe slaap. Om half 9 bel ik de dierenarts en als ik dat wil mogen we komen voor een check up en evt. voor iets wat de weeën opwekt. Het gebeurt wel vaker dat er een flinke tijd tussen zit(zelfs wel vijf uur hoorde ik). Om 11 uur duurt het ons echt te lang en besluiten we met de camper te gaan, ons tweede huisje en Bera mag met pup op het grote bed. Leuk is anders, dat zie ik wel aan Miss Bera, maar het is even niet anders. Al gauw blijkt dat er ook een röntgenfoto gemaakt moet worden. Alles mee, Wim mee(doet ie nooit, gelukkig dit keer wel, dankjewel Finkie) en hup Bera op de tafel. Pfffff en dan horen weer dat nieuws wat we niet horen willen, geen pupje meer te vinden. En dat terwijl we ruim een week geleden nog twee voetballers in de buik van Bera zagen. Hoe dit kan? We staan allemaal voor een raadsel. Vandaag hebben we een slikdag en morgen, eigenlijk vanavond al, de kop weer voorruit en er helemaal voor gaan! En dat het geen teefje is, tja, dat is wel extra sneu, maar ook dat heeft zo moeten zijn, nu kan onze heerlijke Skaga alle aandacht krijgen die ze verdient in haar jonge vrolijke leventje.

Lieve knappe Bjarki frá Yggdrasil, vader, grootvader en overgrootvader van al onze mooie knappe dames en ook heertjes, zoals Miss Bera, Esky, Elja, Tojaz, Raico, Fram, Bjarki, Flugar, Foss, Fjör, Mette, King, Duke, Khaleesi, Gleesi, Gölin en nog heel veel meer nakomelingen is gisteren rustig ingeslapen in Eelde. 17 jaar is hij geworden en stoer tot het einde. Bjarki was echt een kalme rustige hond, zacht van karakter en ook heel gek op de vrouwtjes, niet alleen IJslanders maar ook in de buurt was hij graag even op stap als er een knap teefje hem riep vanuit de verte. Had net als onze Miss Bera een sterke eigen wil en was nergens bang voor en ging zo z’n eigen gangetje. Rust zacht lieve Bjarki.